Αυτή η γεωθέση είναι ένα χαρακτηριστικό σημείο παρατήρησης της λιθοστρωματογραφικής επαφής μεταξύ των κύριων γεωλογικών σχηματισμών της περιοχής Λαυρεωτικής, δηλαδή του “Ανώτερου Μαρμάρου” (UM) με τα υποκείμενα “Σχιστόλιθοι Καμάριζας” (KS), και της Ενδιάμεσης Τεκτονικής Ενότητας (MTU, επίσης αναφέρεται ως “Ενότητα Λαυρίου”) που υπέρκεινται της LTU μέσω των κανονικών, χαμηλής γωνίας, ρηγμάτων που ανήκουν στο ΒΔ τμήμα του Δυτικού Κυκλαδίτικου Συστήματος Αποκόλλησης (WCDS).
Γενικότερα, η περιοχή της Λαυρεωτικής αποτελείται από τρεις τεκτονικές ενότητες: (i) την Κατώτερη Τεκτονική Ενότητα (LTU, που αναφέρεται επίσης ως «Αυτόχθονη», «Κατώτερη Ενότητα» ή «Ενότητα Καμάριζας»), (ii) την Ενδιάμεση Τεκτονική Ενότητα και (iii) την Ανώτερη Τεκτονική Ενότητα. Η LTU αποτελείται από το “Κατώτερο Μάρμαρο” (LM), που υπόκεινται των “Σχιστολίθων Καμάριζας” (KS). Το “Ανώτερο Μάρμαρο” (UM) υπέρκεινται των Σχιστολίθων Καμάριζας (KS). Το συνολικό πάχος του LTU θεωρείται ≥ 1000 m.